Elsjes MC goes sheep, waar Italie goed in is
Hoewel de VV het jaren heeft tegen kunnen houden werd er toch besloten dat we op kleine voet en met nog kleinere beurs een trip gingen maken naar de Belgische Ardennen. Nu, dat hebben we gegeten…. Voor het eerst – en laatst ! – in de historie van deze unieke vriendenclub is de organisatie gedaan door een trio die duidelijk nog veel moesten leren. We zouden ook zelf gaan koken dus zijn we met twee auto’s en afgestampt met boodschappen afgereisd. De aardappelen rolden door de auto’s , prei stak uit de ramen en de drank klotste vrolijk door de twee lease auto’s. Voor de zekerheid had ik zelf mijn 40 jaar oude legerrantsoenen van zolder gehaald en stiekem meegenomen. Maar ere wie ere toekomst… het was een culinair hoogtepunt. Maar daarover later. Vrijdag middag 5 april kwamen we aan en na een paar keer fout gereden te zijn stopten we bij een wat vervallen boerderij. Onmiddellijk kwam er een soort tante Sidonia naar buiten stormen die ons welkom heette en de kamers liet zien. De jongelui sliepen op zolder waar ook nog een luik zat wat in verbinding stond met het tweede gedeelte van het huis. Toen wat later er nog 5 auto’s op het erf verschenen die vol met leuke dames zaten werd het nut van het luik ontdekt. Dat werd smullen geblazen! Zeker toen de zelfgemaakte koksmutsen – cockhats in het engels, capella da cuoco is onvervalst Napolitaans – tevoorschijn kwamen en iedereen een taak kreeg in de keuken bij het bereiden van een onvervalste Italiaanse mama mia smulpartij. De antipasta, primi, secondi et dolci. En toen nog een toetje vond men…. Het was om je vingers bij op te eten. Mannen klasse en supergezellig, grappen en grollen en eten vloog door de ruimte maar dat mocht de pret niet drukken. Maar we hadden onze handen nog nodig, schatten we in. De jonge lui – ja, die van de zolder, mooi circuit ook – waren verrassend moe en gingen naar bed. Ik had gelukkig oordoppen in en luisteren is niet mijn sterkste kant dus geslapen als een roos.
Er komt vaak een volgende dag dus, ontbijtje met eitje en drankje, croissants in een mandje, handschoenen met een wantje. Schitterende tocht gemaakt, veel deviations tegengekomen, die links laten liggen dus dat ging not bon. Zeker toen we aankwamen in plaatsjes als Trois–Ponts ( gaan Songfestival niet winnen ), Sortie (niet uit te komen) en Gestopt bij een pretpark aan een rivier, echt lachen om die andere mensen en vv. Toen echt op naar weer een top die niet mals was, en dat voor het eten. In brons zat den Eddy Merckx – Champion Cycliste du20eme siecle – op ons te wachten zodat we even konden rusten. Kloostertje aangetikt, lekkere biertjes gedaan die Zoefje heten en voldaan maar vermoeid even een douchje gescoord en eea afgesloten met een diner bij Le vert de pommier in het kneuterig dorpje La Gleize (Stoumont).
Veel geluld, gerechten gevuld, soms gebruld en bochten gekruld…. Mannen , ik hoop dat jullie het weer een keer organiseren … Op naar de US of A, allemaal mee!
